En Büyük Armağanımız ;Yaşlılarımız

 Ne yazık ki artık günümüzde yaşlılarımıza gerekli saygıyı göstermiyoruz ve onlara sahip çıkmıyoruz. Toplumumuzda gün geçtikçe bu durum daha da kötüleşiyor. Oysa şimdi kenara ittiğimiz o insanlar yıllarca çocukları için bizler için  her türlü  fedakârlığı yaptılar, yemediler yedirdiler, içmediler içirdiler, her türlü zorluğa göğüs gerdiler,bizleri gözlerinden sakındılar.Evlatlarının sağlıklı büyümesi, iyi bir yere gelmesi için uykularından, sağlıklarından büyük fedakârlıklarda bulundular; varını yoğunu bizlere harcadılar. Üstelik bunları severek yaptılar, bunun için hiçbir zaman şikayetçi olmadılar ve hiçbir zaman karşılık beklemediler. 

Anne-babalar yaşlanınca, güçten,kuvvetten düşünce artık istenmez oluyor ve sanki bir yükmüş gibi muamele görüyorlar. Maalesef eskisi gibi saygı da gösterilmiyor, özenli davranılmıyor. Hele terk edilen, yaka paça sokağa atılanların durumu daha da vahim... İstenmediğini fark eden bu eli öpülesi insanlar gittikçe daha çok huzur evlerini tercih eder oldular çünkü en azından orada evlatlarının yanında sığıntı gibi durdukları gibi durmuyorlar.En azından orada kendilerine saygı duyan bakımlarını üstlenen insanlar var. Son zamanlarını en sevdikleriyle,evlatlarıyla, torunlarıyla, sıcak bir aile ortamında yaşamalarını artık onlara çok görür olduk.Oysa inançlarımıza göre, onlara of bile dememek, onlarla konuşurken sesimizi bile yükseltmemek gerekiyordu.Cennet annelerimizin ayakları altındaydı,onların dualarıyla ayaktaydık bizler. Diğer değerlerimiz gibi bunlar da unutulup gidiyor ne yazık ki ... Sadece zevk ve sefamızı düşünür olduk. Yarın bizim de yaşlanacağımız, onlara yaptığımız muamelenin çok daha kötüsü ile karşılaşacağımız aklımıza bile gelmiyor. Umarım hayatın bizlere vermiş olduğu olduğu o güzel armağanların geç olmadan görür ve onlara sahip çıkarız. . .