ÖN YARGILARIMIZ...

Ön yargı; insanların, hakkında konuştukları kişiyi tanımadan, acımasızca 
düşündükleridir. Genellikle iyi bir ön yargı değil de çoğunlukla  kötü bir şekilde düşünür insanlar ve buna en önce  kendimiz dahiliz. Hepimizin birilerine karşı ön yargısı vardır. Herkes bir olay, durum ve kişilere karşı bir düşünce besler. 
Her şeye karşı ön yargılı olmak etrafındakilere zarar vermese de daha çok kişinin kendisine zarar verir. Yani hayata kirli bir camdan bakıp, her şeyi kirli görmek gibi bir şeydir bu ön yargılar ve süreç bir döngü halinde devam eder.

Her birimiz, başkalarının ön yargılı davranışlarından dolayı mağdur olmuşuzdur.

Ama muhtemelen her birimiz , ön yargılarımız nedeniyle başka insanların mağdur olmasına da yol açmışızdır.

Hiç kimse kimsenin neler yaşadığını, ne derdinin olduğunu bilmez.Hiç kimse içinde ne ateşlerin yandığını, nelerle mücadele ettiğini bilmez.Ve hiç kimse kimsenin aslında nasıl bir insan olduğunu bile bilmez.Ama herkes onları tanımadan hakkında yorum yapmayı çok iyi bilir..

Bizler karşımızdakileri dinlemeden anlamadan yargılamayı çok seviyoruz.

Belki hayatımızın aşkını, belki hayatımızın işini, belki  en değerli dostlarımızı, ön yargılarımız nedeniyle detaylıca sorgulamadan ve klişelere takılarak hayatımıza hiç sokmadık ya da kısa sürede çıkardık, kim bilir?

Ama hala geç değil belki bir çok zaman ön yargılı davrandık ,belki pişman olduk,belki yanıldık  ama hala zamanımız var ve biz bu ön yargılardan kurtulmak istiyorsak öncelikle hayatımızdaki kirli camları temizleyip her şeye,herkese  temiz camlardan  bakmalıyız.Ancak bu sayede ön yargılarımızı azaltabiliriz.

Kısacası siz siz olun,  insanlara önyargıyla yaklaşmayın, onları tanıyın kendinize engeller koymayın. Çünkü inanıyorum ki bu ön yargılarımızı kaldırıp yerine  öz güvenimizi koyarsak  her şeyin üstesinden gelebiliriz.

Bu önemli konuyu güzel bir hikaye ile bitirmek istiyorum.

Bir bilgeye sormuşlar:

''Efendim, dünyada en çok kimi seversiniz?''

"Terzimi severim", diye cevap vermiş.

Soruyu soranlar şaşırmış:

"Aman üstat, dünyada sevecek o kadar çok kimse varken terzi de kim oluyor? O da nereden çıktı?"

   Bilge:

"Evet, dostlarım, ben terzimi severim. çünkü ona her gittiğimde, ölçümü yeniden alır. Diğerleri öyle değil. Bir kez hakkımda bir yargıya vardılar mı, ölünceye kadar beni hep aynı gözle görürler."